Θέμα από τη σειρά του Έρωτα

Ο ονειροπόλος, σαγηνευτικός, άφθαρτος Έρωτας, ο δαμαστής της πανίδας και θριαμβευτής κοσμοκαταλύτης, με όνειρα ροδαλά, άνθη, φιλιά και ανάλαφρες πεταλούδες να μας κυριεύει και να μας κατακτά.

Στον ονειροπόλο, σαγηνευτικό Έρωτα, 
τον αδάμαστο, ακυβέρνητο, θυελλώδη και θριαμβευτή.
Τον κοσμοκαταλύτη και ονειροπόλο ταραξία,
… τον κλέφτη. 
Σε ένα παιχνίδι χωρίς νόμους και φραγμούς, 
χωρίς όρους, μέτρα και σταθμά
χωρίς σύνορα και αποστάσεις.
Στην υπέρτατη δύναμη του ανυπέρβλητου  θεού,  
του εκρηκτικού, ρεμβώδη και αόρατου δυνάστη, 
που με τη μαγεμένη φλόγα του 
ανάβει φωτιά στην καρδιά, δίνει φτερά στην ψυχή  
και αλλάζει το χάρτη της ζωής των ανθρώπων…
Που κυρίαρχος πετά σε ξάστερο ουρανό 
φέρνοντας ελπίδες και ασίγαστους πόθους
και όταν εγκαταλείπει αφήνει παράπονο βαθύ 
και στα μύχια της ψυχής γλυκόπικρη γεύση.
Σε όσα χαράζει ανεξίτηλα μέσα μας,
ουσία και τίμημα που καταβάλλαμε,
που ακόμα και αν χάθηκαν τα όνειρα με τα ροδαλά φιλιά 
και αν γίνανε στάχτη τα λευκά φτερά, 
γεννιέται άρρηκτη μέσα μας η ελπίδα ξανά…
Σε δέσμευση και κτήση, στη θαυμαστή υπέρβαση των ορίων,
σε ατέρμονη ιδιωτική περισυλλογή, 
στο ατελεύτητο μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής.
Σε όλα όσα ζήσαμε, ακόμα και σε αυτές τις λύπες μας
που δοκιμάζουν την καρδιά 
και βγαίνει στο τέλος πιο δυνατή, 
με ελπίδες πού θα λάμψουν ξανά, 
για το καινούργιο της αγάπης ταξίδι.
Σε όλα όσα αγαπήσαμε, 
σε όσα μας κυριεύουν, μας κατακτούν. 
Με μια ευχή: Αγάπα με όσο μπορείς. 
Ώσπου να βαρεθείς,
πέρα από την αιωνιότητα, με μια αγάπη δυνατή. 
Σαν  τον ανθό του Αμάραντου, την πάντα ζωντανή, 
Sempre viva…