Πολικής Ζώνης

Στις πολικές, άγνωστες, αφιλόξενες νύχτες, 
στη ζωή που ανθίσταται στον σκληρό, μακρύ και σκοτεινό χειμώνα. 
Στην υδάτινη αχανή έρημο του ανοιχτού Ωκεανού, 
στην ετήσια αποκάλυψη της απρόσιτης γης,
στις επαναλαμβανόμενες σκέψεις και στις ανάγκες της καρδιάς μας.
Στη λευκή αρκούδα, την αδιαφιλονίκητη κυρίαρχο του Μεγάλου Βορρά
και των πάγων της Αρκτικής, 
και το μοναχικό λύκο της απομακρυσμένης παγερής τούνδρας. 
Στην πρόκληση φόβου και θαυμασμού, στη σαρωτική ομορφιά και δύναμη των πάγων. 
Στη χώρα του ακραίου ψύχους, 
στο βασίλειο με τα κρυστάλλινα παλάτια της βασίλισσας του χιονιού, 
στο σπίτι του πιγκουΐνου…
Στους θυελλοπόρους ανεμόδαρτους γλάρους, 
σε θαλασσοβάτες και θαλασσοπούλια 
και σε ουράνιους απροσδόκητους έρωτες. 
Στο Βόρειο Σέλας, τον ηλιακό άνεμο και την μαγνητική καταιγίδα, 
που φωτίζει τις μυθικές Βαλκυρίες με τα θεϊκά πέπλα τους
σε αειπάρθενο χορό, πάνω από τα παγωμένα νησιά των λησμονημένων ονείρων… 
Στα αδέξια βήματα του πιγκουΐνου της Αδελίας 
και τις αστείες, θαρραλέες γλίστρες πάνω στο πολικό παγόφραγμα.
Στα ασπροδέλφινα που ακούνε τον ψίθυρο των κυμάτων και της ψυχής μας, 
Στο μοναδικό, μελωδικό, μυστήριο τραγούδι, 
που αναδύεται από τα γαλάζια βάθη της μεγάπτερης φάλαινας,
το πιο μεγάλο ερωτικό και σύνθετο όλου του ζωϊκού βασιλείου…
Στην πύλη της Ανταρκτικής, στα όρια του απόμακρου κόσμου. 
Στους μοναχικούς περιπλανώμενους ταξιδιώτες 
της Πολικής Ηπείρου και στα ταξίδια που ξεκίνησαν.
Σε όσους τολμούν να αγαπούν. 
Σε όσους μπορούμε απλά να πούμε «καλώς ήλθες στο όνειρό μου…»