Λουλούδια της Ελληνικής Γης

Σε κάθε βουνό, σε κάθε απόμακρο ρουμάνι, λαγκάδι,
σε κάθε δέντρο, λουλούδι, σε κάθε πουλί που πετά ψηλά...
Στον αφρό και στο κύμα της θάλασσας, 
σε κάθε ζώο σε νερό και στεριά, κάθε κοχύλι, ψάρι,
σε λιακάδα και συννεφιά.
Σε ψευδαισθήσεις, πλάνες, γητειές και μαγέματα,
στα όνειρα που φέρνει ο νυχτερινός άνεμος, 
με σαγήνη και ψιθύρους 
που λιώνουν τους πάγους της μοναξιάς. 
Σε σταθμούς καρδιάς, απρόσμενους και μοιραίους...
Σε ό,τι διεκδικήσαμε και κερδίσαμε, 
σε ό,τι αρνηθήκαμε και χάσαμε,
αντιμέτωποι εμείς με τον έρωτα, 
χωρίς να προφυλάξουμε την καρδιά μας.
Στις σκέψεις, -ακόμα και σ’ αυτές τις πικρές-, 
κάποιες ήδη οριστικά χαμένες, 
σκόρπιες στην άμμο την ξανθή, 
πεσμένες στη γη, σαν θρυμματισμένο γυαλί,
να κυλάνε κάτω σαν σπασμένο ρόδι...
Στην υπέρβαση των ορίων. 
Σε γητευτές, που κάνουν το τυχαίο, μοιραίο,
μοιράζονται τ’ όνειρο, 
κλείνουν τους κύκλους των επιθυμιών,
φέρνουν την τρυφερή περιπέτεια στη ζωή μας.
Σε αγάπες κρυφές και στην πιο απέλπιδα ευχή προς τ’ άστρα:
-«δεν είμαι πια εγώ χωρίς εσένα»-