Ιστιοφόρα

Στο γαλάζιο της απεραντοσύνης 
& στα απροσπέλαστα βάθη.
Για Θαλάσσια λιοντάρια, ζωνοδέλφινα, χελώνες του αλμυρού νερού
& γυαλιστερές φώκιες με τα παιχνιδιάρικα μωρά τους.
Για τα λευκά σμήνη των γλάρων 
που χαρούμενοι κάνουν βουτιές στον αέρα..
Στον άνεμο, στο κύμα & στο πανί, 
στο συννεφόκαμα, στο βοριά & στο αγέρι…
Στα περήφανα ταξιδιάρικα σκαριά 
που αρμενίζουν στην υδάτινη αγκαλιά,
στα κατάρτια που σκίζουν το ατλάζι του ουρανού, 
στις πλώρες που φωτίζουν τον θαλασσινό καθρέφτη.
Στα παροπλισμένα από συστατικά ονείρων πλεούμενα
στα ταξίδια τους τα αλαργινά, 
που ταξιδεύουν οι χίλιες σκέψεις μας,
πέρα στα ανοιχτά, στους δρόμους του άστατου νερού.
Στη διεύρυνση της σκέψης & των οριζόντων μας…
Για θαρραλέους θαλασσοπόρους, ηλιοκαμένους καραβοκύρηδες 
& αγέρωχους καπετάνιους με άδολη ματιά. 
Για θαλασσοδαρμένους ναυτικούς 
& στην στεριανή αγάπη που συντροφεύει τα όνειρα τους.
Στις ώρες τις μοναχικές, της νυχτερινής βάρδιας, 
με την ελπίδα του γυρισμού, 
στους λοστρόμους και μηχανικούς 
με τον πόθο & τον έρωτα, σταθερό οδηγό 
& μπούσουλα στην καρδιά τους. 
Σε πορείες μοναχικές, στιγμές που ξυπνούν τα περασμένα.
Στον πελαγίσιο άνεμο που ορίζει τη μοίρα…
Σε καρδιές που ο απαρηγόρητος αποχωρισμός 
κοιμίζει στην αγκαλιά της θλίψης,  
σε πικραμένα χείλη που ψιθυρίζουν μυστικά 
στο γαλανό της θάλασσας & του ουρανού, 
στο αστροκέντητο πλουμίδι του βραδιού 
& στο νυχτερινό αγιάζι.
Στις ώρες της προσωπικής απογραφής, 
σε θύμησες του νου που μας σημαδεύουν,
στους ωκεανούς των αισθήσεων.
Στα όνειρα της ορντινάντσας…
Για όσους ξέρουν να ζουν, 
να ελπίζουν & να αγαπούν.
Για το τραγούδι της πολυύμνητης, 
βαθύφωνης, θάλασσας.
Για αγάπες που διεκδικήσαμε, 
σε έρωτες που δεσμευτήκαμε, 
Για τις ημέρες που ονειρευτήκαμε.
Για τις ώρες που ζήσαμε…